Commentaar op de publicatie van Hendriks e.a. over Uniformiteit in de kwalitatieve beschrijving van scores op prestatietaken
Samenvatting
Laat ik beginnen met te stellen dat ik zeer verheugd ben dat met het werk van Guilmette en collegae, het 'Consensus Conference Statement', de discussie rondom het universeel maken van het taalgebruik in onze verslaglegging weer is opgelaaid. Het is mijns inziens heel voortvarend en nuttig, zo niet noodzakelijk, dat deze discussie naar ons land gehaald werd. De door Hendriks e.a. beschreven knipoog naar de 1,5 meter-coronamaatregel maakt het nog een keer pijnlijk duidelijk hoe wij ons kunnen verhouden tot regels. Regels zijn er tenslotte om overtreden te worden; de mazen in het net zijn er om gevonden te worden. Het is geruststellend dat dit ook internationaal een menselijk trekje blijkt te zijn. Echter, op het moment dat we professioneel uitspraken moeten doen over een andere persoon, moeten deze klip-en-klaar zijn, mag er geen misverstand over bestaan, en zullen we tot uniformiteit moeten komen. Wat dat betreft zou ik graag nog een stapje verder willen gaan dan zowel Guilmette als Hendriks en hun consorten zijn gegaan. Beiden geven nadrukkelijk aan dat ze een voorstel doen en dat het niet om een richtlijn gaat. In een commentaar op een opiniestuk kun je je (hoop ik) een wat vrijere uitspraak permitteren. Ik ben persoonlijk namelijk van mening dat het wél om een richtlijn zou mogen gaan. Een richtlijn, zoals het woord al aangeeft, is iets dat je handelen richt, niet afdwingt. Je mag, mits je daar argumenten voor hebt, van een richtlijn afwijken. Het is daarmee geen wet die je overtreedt. Het bevordert echter wel de uniformiteit, terwijl een voorstel die kracht niet heeft. Ik zou het dan ook ten zeerste toejuichen als op basis van het stuk van Hendriks en collegae snel doorgepakt wordt en de voorgestelde kwalitatieve bewoordingen in een richtlijn worden gevat. Ik zou zelfs zover durven dromen dat dit niet alleen voor de neuropsychologie zou gelden, maar ook verder in de klinische psychologie gehanteerd zou worden.
Onbeperkt toegang tot het online archief?
Wilt u dit artikel en alle andere artikelen in het archief onbeperkt kunnen lezen?
Log in of neem een abonnement.
© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
ISSN 1871-1391
De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:
Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912.
Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).
No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.
Nieuwsbrief Boom Psychologie & Psychiatrie
Meld u nu aan en ontvang maandelijks de nieuwsbrief van Boom Psychologie & Psychiatrie met aantrekkelijke aanbiedingen en de nieuwe uitgaven.
Aanmelden